چرا در اغلب خانه هاي امروزي پنجره ها کوچک هستند؟ آيا معمارها و مهندسها نشده است شب باشد، دلشان گرفته باشد، خواب به چشمشان نيايد؟ اگر پنجره ها کوچک باشند به کدام آسمان مي توان نگاه کرد؟ با کدام ماه، با کدام ستاره ها مي توان همراز شد؟ شب وقتي شب است که آسمان صاف باشد، ماه وسط دشت آسمان نشسته باشد، گاهي به تو کامل نگاه کند و گاهي ناز کند و نصف و نيمه رخ بپوشاند، شب وقتي شب است که ماه، ستاره ها را دور خودش چيده باشد، هر از گاهي يکي از اين شهابها در دشت آسمان بدود و زمين بخورد. شب وقتي شب است که همه جا ساکت باشد، همه خواب باشند و تو باشي و آسمان باشد و ماه باشد.
شب وقتي شب است که آسمان کمي ابري باشد، روي ماه ماه را پوشانده باشد و هر گوشه اي ستاره اي دور از چشم ماه چشمکي به زمين بزند. شب وقتي شب است که ماه ناز در دشت آسمان حرکت کند و همه ي عاشقانش را با نگاه بدرقه کند و تمام آنهايي را که بيدارند نگاه کند و از آسمان زمين را روشن کند.
شب وقتي شب است که آسمان دلش گرفته باشد، بغض کرده باشد، اما نخواهد آنهايي را که خوابند از خواب ناز بيدار کند و آرام بگريد. گاهي تا صبح گريه کند و ماه نباشد که دلداريش دهد و اشکهايش موسيقي آرام باشد. شب وقتي شب است که پنجره اي بزرگ باشد و آسمان بالاي سرت باشد و خداي آسمان باشد و تو باشي و نجواي عاشقانه اي با خالق آسمان که شاهدش فقط خدا باشد، آسمان باشد، ماه باشد و تو باشي. همين زيباييهاي شب است که خالق شب به شب سوگند مي خورد( و به شب وقتي سپري شود، فجر،4) (سوگند به شب چون پرده برآن پوشد، شمس؛ 4). (سوگند به شب چون پرده افکند، ليل، 1).
درباره این سایت