از يک سلام و عليک ساده شروع مي کني. پله به پله، مرتبه به مرتبه، ذره به ذره جلو مي روي. به حرفهاي ساده مي رسي، به آشنايي هاي کوچک، به از خودت گفتن و از خودش گفتن هاي ريز مي رسي و بعد جلوتر و جلوتر مي روي. شبيه همان اهلي کردن روباه است در شازده کوچولو. عادت مي کني، عادت مي دهي، عادت مي شود تکرار و تکرار به علاقه و علاقه شايد به دوست داشتن مي رسد. يک روز مي بيني عادت کرده اي به حضورش و عادت داده اي به حضورت. کم کم و نم نم جدي مي شود برايت و جدي تر مي شوي برايش. اينجا ديگر يک بودن ساده نيستي برايش، يک دوست ساده، يک رابطه ساده، يک علاقه ي ساده نيست، يک وابستگي ست، آن هم از نوع عاطفيش. ديگر حضورت بي معنا نيست، بودنت ضروري شده برايش. تو خود را کنار مي کشي اما او فروتر مي رود. تو عقب تر مي نشيني او جلوتر مي آيد. تو دور خودت حصار مي کشي او حصارهاي دور خودش را مي شکند، تو کمتر مي کني رابطه را او بيشتر پي تو مي آيد. اين همان اهلي شدن شازده کوچولوست بايد گفت او اهلي شده است. او قلبش را آورده براي تو، او دل به دلت داده است، او به تو اعتماد کرده است، تو را باور کرده است.
شايد علاقه ي جدي نمي خواستي، شايد يک دوستي ساده مي خواستي و حال مي خواهي بروي، مي خواهي کنار بکشي و اين مثل کشيدن چهارپايه است از زير پاي کسي، مثل خراب کردن ديوار است در حالي که او روي ديوار ايستاده است. ديوار را خراب مي کني و فکر مي کني درسترين کار است که بروي و کنار بکشي تا او هم برود و کنار بکشد اما چنين نمي شود. ديوار خراب مي شود او معلق ميان هواست و در آن حال در بهوتي عظيم است و بعد افتادن است، آسيب ديدن است، شکستن است، خورد شدن است، له شدن است. مثل اين است که زير آوار مانده باشد و بعد شکستني ست که صدايش را فقط خودش مي شنود و او کسي ست که ديگر آن کس قبلي نيست، او باورهايش رفته، او اعتمادش را از دست داده، او احساسش را باخته، او قلبش شکسته است و اين آغاز داستان اوست.
نمي دانم چرا روي دلها ننوشته اند شکستني ست با احتياط حمل کنيد؟ تا وقتي کسي دلي را در ميان دستانش گرفت به هيچي، به هوسي، به بازي آن را نشکند. گمان مي کنيم که صداي شکستن دل را نمي شنويم اما چينين نيست صداي شکستن دل از هر صدايي بلندتر است وقتي که اشکي مي شود و روي گونه اي مي ريزد. مواظب قلبهاي در دستمان باشيم. .
درباره این سایت