تمدن کاذب.

  هر گاه سخن از جاهليت مي شود همه ي ما به ياد اعراب پيش از اسلام مي افتيم. وقتي مي گويند دوران جاهليت بي درنگ مردم عقب مانده، بي سواد و دور از تمدن در نظرمان مجسم مي شود. اما آنها چه کارهايي انجام مي دادند که عصر جاهليت را رقم زدند؟ قران نمونه اي از کارهاي آنها را چنين مي شمارد: زنده به گور کردن دختران(تکوير،8). (اسراء، 32). شراب خواري(بقره، 219). ربا خواري(بقره،275). قمار(مائده، 90). حال کلاهمان را قاضي کنيم. آيا ما آدمهاي قرن بيست و يکم که خود را مردمي متمدن در جهاني متمدن مي دانيم کارهايي به مراتب بدتر از اين اعمال را انجام نمي دهيم؟ آيا ما به نام تمدن در اين جهان زشت ترين اعمال را به نام آزادي و برابري انجام نمي دهيم؟ چگونه است که اعمال آن مردم را جاهليت مي دانيم و اعمال خودمان را پيشرفت تمدن مي ناميم؟

   قران کريم از جاهليت اولي سخن مي گويد. قران به همسران پيامبر مي فرمايد: شما در خانه هايتان بمانيد و چون جاهليت نخستين زينت هايتان را آشکار نکنيد (احزاب، 33). اولين سوالي که به ذهن مي رسد اين است که مگر جاهليت ديگري هم هست که قران از جاهليت نخستين سخن مي گويد؟ و پاسخ آن جاهليت انسان مدرن است. ن پيش از اسلام زينت هاي خود را آشکار مي کردند و لباسهاي نامناسب مي پوشيدند. اين گونه رفتار آنها نشانه ي جاهليت بوده است. و حال چه بر سر انسانهاي متمدن آمده است که نشان در مقابل دوربينها عکس مي گيرند و در فضاي مجازي خود را تبليغ مي کنند و اگر اين را نمي توان جاهليت ناميد آن را چه چيز مي توان ناميد؟ اگر نشانه ي جاهليت است، ازدواج هم جنس بازان و ازدواج با حيوانات را چه مي توان گفت؟ اگر شراب و قمار نشانه ي عقب ماندگي است ما به نام تمدن چگونه اين اعمال را به نام آزادي توجيح مي کنيم؟ واقعيت اين است که ما در ميان تمدني کاذب اسيريم.

   اگر خوب نگاه کنيم دنياي امروز و ديروز و جاهليت کهن و مدرن نقطه اي مشترک دارد و آن نبودن خداست. و حق با نيچه بود که فرياد زد که خدا مرده است و ما خدا را کشتيم.